MEZGRAJA je ratarsko- stočarsko naselje razbijenog tipa (sa 8 mahala) na nižim obroncima Crtave u Lužničkom Zaplanju, između tokova reka: Jablanice, Rđavice i Lužnice. Po legend, naziv je dobila po rečima MEZE i GRAJE (druženje i buka- dobro raspoloženje). Pripada mlađim naseljima i nastala je u prvoj polovini ili sredinom 19. veka. U svim ratovima poginulo je 14 stanovnika: u Otadžbinskim ratovima (od 1912. do 1918. godine) poginulo je 11 i u Drugom svetskom ratu 3 stanovnika.
MODRA STENA je ratarsko- stočarsko naselje zbijenog tipa (sa 7 zaseoka- mahala) u podnožju Suve planine u Lužničkom Zaplanju. Naziv dobija po velikoj modroj steni u dolini reke Lužnice. Okolina ima dugu naseobinsku istoriju i formirano je oko starorimskih arheoloških nalazišta. Pominje se, po prvi put, u turskom popisu Niške nahije iz 1564. godine kao manje selo sa 10-30 domaćinstava i oko 200 stanovnika. Po predanju, stanovništvo se naselilo iz okoline Kosovske Mitrovice, najverovatnije posle Prve velike seobe Srba (1690. godine). Spominje se i u istoriji Niša, po modrostenskom zaimu- turskom veleposedniku Ali- agi iz druge polovine 18. veka. U svim ratovima poginulo je 20 stanovnika: u Otadžbinskim ratovima (od 1912. do 1918. godine) poginulo je 10 i u Drugom svetskom ratu 10 stanovnika.
OSTATOVICA je stočarsko naselje razbijenog tipa (sa 9 mahala) na padinama Suve planine u Lužničkom Zaplanju. Pripada mlađim naseljima i nastala je krajem 17. veka ili u prvoj polovini 18. veka. Stanovništvo se naselilo iz okoline Peći, najverovatnije posle Prve ili Druge velike seoba Srba, gde je i ostalo. Po tome je selo i dobilo naziv- Ostatovica. U svim ratovima poginuo je 61 stanovnik: u Otadžbinskim ratovima (od 1912. do 1918. godine) poginuo je 41 stanovnik i u Drugom svetskom ratu 20 stanovnika. U tri navrata (marta i aprila 1942. i oktobra 1944. godine) selo je bilo zavijeno u crno, kada su fašisti i kaznena ekspedicija pobili i streljali 15 stanovnika, kao odmazda za partizanska dejstva.
PROVALjENIK je ratarsko- stočarsko naselje razbijenog tipa na padinama Suve planine i Crnog Vrha u Lužničkom Zaplanju. Naziv selo dobija po geografskom položaju- u provaliji. Vilo je okruženo uzvišenjima. Pripada mlađim naseljima i nastao je sredinom ili u drugoj polovini 19. veka, a stanovništvo se doselilo iz okolnih sela (Izvor i Vratiševac). U svim ratovima poginulo je 11 stanovnika: u Otadžbinskim ratovima (od 1912. do 1918. godine) poginulo je 5 stanovnika i u Drugom svetskom ratu 6 stanovnika.
RESNIK je ratarsko- stočarsko naselje zbijenog tipa (sa 6 mahala) na prelazu iz Koritničke u Lužničku kotlinu i podnožju Suve planine u Lužničkom Zaplanju. Naziv je slovenskog porekla i dobio ga je, najverovatnije, po leskovoj resi i leskovom rastinju. Po prvi put se spominje u turskom, dželepkeškom popisu iz 1576. godine kao Resnik sa 1 dželepkeškim domaćinstvom (domaćinstvo sa najmanje 25 ovaca). U svim ratovima poginuo je 21 stanovnik: u Otadžbinskim ratovima (od 1912. do 1918. godine) poginulo je 12 stanovnika i u Drugom svetskom ratu 9 stanovnika.
SURAČEVO je ratarsko- stočarsko naselje zbijenog tipa (sa 11 mahala) u Lužničkoj kotlini na padinama Suve planine i njenog planinskog vrha Pribovice u Lužničkom Zaplanju. Nalazi se na samom prilazu Babušnici. Po prvi put se spominje u turskom, dželepkeškom popisu iz 1576. godine kao Suračeva, sa 1 dželepkeškim domaćinstvom (domaćinstvo sa najmanje 25 ovaca). U Otadžbinskim ratovima (od 1912. do 1918. godine) poginulo je 42 stanovnika, dok za Drugi svetski rat nema podataka.
ŠTRBOVAC je stočarsko naselje razbijenog tipa na padinama Golemog Vrha- jednog od planinskih vrhova Suve planine u Lužničkom Zaplanju. Sastoji se od 2 celine i nalazi se s obe strane puta: Ljuberađa- Bogdanovac- Štrbovac. Postoje materijalni ostaci neke starije prošlosti (zidine stare crkve i starog groblja- verovatno iz perioda starog Rima). Nastao je u skorije vreme, najverovatnije krajem 18. ili u prvoj polovini 19. veka. Prema predanju, većina stanovništva je nastala od predaka doseljenih sa Kosova, posle Prve ili Druge velike seobe Srba. Štrbovac je bio poznat po ovčarstvu. U svim ratovima poginulo je 80 stanovnika: u Otadžbinskim ratovima (od 1912. do 1918. godine) poginulo je 60 i u Drugom svetskom ratu 20 stanovnika.